zondag 18 november 2012

Eerste kennismaking

Dit weekend was het zover: na een lange aanloop kon ik ‘m dan ophalen, dat nieuwe stukje Noord-Nederlandse innovatie, speciaal voor mij als forens ontwikkeld: de Drymer.

Ik kon ‘m ophalen in Stadskanaal, waar Witec, het moederbedrijf, Drymer heeft gevestigd. Het zal wel geen toeval zijn geweest dat op het moment dat ik met de fiets op de kar vertrok uit Stadskanaal, de plaats zelf onderwerp was van een radio-1 documentaire. Het ging over uitzichtsloosheid voor de jeugd, jongeren die er ofwel wegtrokken, ofwel aan de drank raakten. Niet echt over de positieve kanten van het wonen in deze regio dus. Het had natuurlijk over innovatie en kansen en techniek moeten gaan. Maar ja wellicht dat een tekort aan dramatiek een dergelijk onderwerp toch wat minder mediageniek maakt.
Het zal ook wel geen toeval zijn geweest dat even later de kansloze jongere die met z’n lichten knipperend achter me reed -had ik ‘m wel goed vastgeknooopt op de kar?- mijn bloed eigen broer bleek te zijn. Als techneut en ligfietser altijd geinteresseerd in een dergelijk stukje techniek. Hij was er van onder de indruk, hoewel hij alleen mocht kijken kijken kijken: ... niet fietsen.

Thuis aangekomen meteen de fiets van de kar geknoopt en naar school gefietst om mijn jongste zoon op te halen. Dat ging nog wat stuntelig: haakse bochten en smalle doorgangen durfde ik nog niet fietsend te doen, keren is ook niet het makkelijkst met zo’n grote en zware fiets en wegfietsen zonder de ‘assist-functie’ was ook nog even wennen.

De eerste reacties? De volwassenen uitten toch vooral als eerste hun associatie met een voertuig voor minder validen. De jeugd daarentegen gebruikte met name woorden als ‘cool’, en ‘cool’ en … ‘cool’ geloof ik. Na een dagje praten met verscheidene buurmannen is de analyse nu als volgt: in stilstand en bij voor of achter aanzicht doet het voertuig denken aan de bekende driewieler voor de minder valide medemens. Echter het zij-aanzicht en vooral als de fiets in actie is geeft hem het coole uiterlijk van een snel, doch relaxed langsvliegende … ja wat eigenlijk? Fiets? Of Drymer? Als soortnaam dus. En hoewel er niet hard op gewerkt hoeft te worden, ziet Drymer zelf graag dat het fietsen op hun machine met het werkwoord 'drymeren' benoemd gaat worden. Althans een jaar of 2 geleden. Maar nu mijn eerste oefenstukjes erop zitten is dat misschien niet eens zo’n raar idee: het is inderdaad nauwelijks meer fietsen, maar met een brommer of een zuiver elektrisch voertuig is het ook weer niet te vergelijken. Hij bromt tenslotte niet en je moet toch nog bewegen, al is het desgewenst maar minimaal.

Morgen begin ik mijn eerste forenstocht. Die eindigt in de stad. Dat wordt nog wel even spannend. Ik zal jullie via deze blog op hoogte houden van mijn wederwaardigheden als Drymerrijder.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten