De voorwielen

Het linkervoorwiel Tijdens het fietsen schieten me zo nu en dan ook wat aandachtspunten te binnen. De breedte van de fiets geeft je een ongelofelijk stevig gevoel tijdens het fietsen, maar ook wel enige angsten. Onlangs werd ik in het donker, en dan bedoel ik ook donker, dan bedoel ik niet de met staatlantaarn beschenen weg of door lichtvervuiling oplichtende landschappen, nee echt donker dus, noord-gronings donker. In die toestand hoorde ik een brommer aankomen, die natuurlijk niet aan mijn achterlicht kan zien hoe breed ik eigenlijk wel ben. Okay, okay, niet  ik, ik geef 't toe, ik ben net niet 84 cm van schouder tot schouder. De fiets echter wel. Dan zie ik zo’n gastje toch met 50 km uur over mijn spatbordjes kukelen en in berm dan wel sloot gelanceerd worden. Dus wellicht is een reflector wel op z’n plaats. Dat wat betreft het linkervoorwiel.

Het rechtervoorwiel
Dan nu over het rechtervoorwiel, want de breedte van de fiets op een smal fietspad zoals dat van de Korreweg in Groningen is ook wel een punt. Je fietst toch sneller dan de meeste fietsers, dus dan wil je ze ook inhalen. En er valt nog al wat in te halen want het genoemde fietspad is het druktste fietspad van Groningen. Op zulke momenten hoeft het lijdend voorwerp maar een klein slingertje te maken en hij of zij wordt geschept door mijn rechtervoorwiel. Voordeel is wel dat bij alle ongelukken die ik voorzie, ikzelf niet tot de slachtoffers ga behoren. De Drymer is groot, zwaar, staat op drie wielen en is daarmee haast onverwoestbaar, met andere woorden: ik blijf wel overeind. Natuurlijk moet ik als berijder zelf dergelijke risico’s vermijden, we spelen tenslotte niet Grand Theft Auto, waarbij je punten krijgt voor het aantal geschepte verkeersdeelnemers. Wat daarbij helpt is het gemak waarmee ik half naast het fietspad kan rijden: met 1 wiel over een schuinoplopende strook van kinderkopjes doet de Drymer namelijk ook niks. Wel even opletten op de verkeersborden die ook in die strook staan opgesteld, Het zal niet veel schelen, maar ik verwacht nog niet dat zo’n stalen paal ook plat voor me gaat.

Linker- en rechtervoorwiel
Overigens doen de twee voorwielen met spatbord een beetje aan de eerste auto’s denken, waarbij de wielen ook nog niet in een carrosserie verwerkt waren. Ik vind het ook wel een mooi idee: dat deze fiets net als de eerste auto’s de eerste is van een nieuwe soort. Althans ik kan me voorstellen dat dit het begin is van een ontwikkeling die nog tot verrassende resultaten kan leiden.

Tenslotte
Vanochtend ingehaald door een middelbare scholier, die mij er herhaaldelijk op wees hoe gaaf en cool hij de fiets wel niet vond. Ik heb dat beaamd en ‘m, ook namens Drymer, bedankt voor het compliment.